කතරගම දෙයියන් මුණගැසීම (අවසාන කොටස)

                කා බි කෙටි විවේකයෙන් පසු වුන සියලු දෙනා,නා කියා ගෙන පුජාවට යන්න සුදානම් වුනා.මම සුදු සරමකින් සහ සුදු කමිසයකින් සැරසුණා. ඒ දින වල මම මුහුණ පුරා රැවුල වවා තිබුනා.හැමෝම මට එතකොට කිව්වෙ "ක්ලින්ට්" ගේ පුතෙක් වගේ කියල.එක එකිල එහෙම කිව්ව කියල මම හිස උදුම්මාගෙන ආඩම්බර කාර කොල්ලෙක් වෙන්න ගියේ නැහැ.
සියල්ල සමග බස් රියෙන් පැමිණ කස්ටියව කඩ හරියෙන් බස්වා,මමත්,ගජයකුත්,කොන්ද සහ රියදුරු සමග බස් රථය ගාල් කිරීම සදහා ඩිපෝ පාරේ ඉදිරියට යනවිට වේගයෙන් පැමිණි පොලිස් ජීප් රිය බසයට ඉස්සර කොට නවතන්න අණ කළා.බසයට ගොඩ වූ කොස්සෙක්.....

" කෝ නඩේ ගුරා..."
මගේ ටිකිරි මොලේට වැටහුනා වැඩේ කොහේ හරි දෙල් වෙලා හරි අල වෙලා හරි ඇති බව.ටාර් ගා මගේ අර ස්තානෝචිතේ දැල්වුණා. මම මෙහෙමෙ කිව්ව & ඇහැව්වා.......
" එයා නඩේත් එක්ක දේවාලෙට ගියා...ඇයි..ලාලාමි...."
" එයාට පණිවිඩයක් යවන්න පොලිසියට එන්න කියල....මම ඩ්‍රයිවර් එක්ක බස් එක අරන් යනවා පොලිසියට."
" මො...මො..... මොකකක්ද ..ලාලාමි හේතුව....?"
" දවල් ඔහෙලා එද්දී මාතර නඩුකාර හාන්දුරුවන්ගේ කාර් එක හප්පගෙන ඇවිල්ල.."
" මො....මොන පික්ෂුද ...ලාලාමි....."
" මේ...ඒවා වැඩක් නැහැ ...OIC මහත්තය කිව්ව දේ මම කරන්නේ...පනිවිඩේ යවල නඩේ ගුරාව එවනවල පොලිසියට.."

                         

බස් රථයෙන් බැසගත් මා හා ගජයාට සියලු දේ පැහැදිලි වී තිබිණ.මගේ කටේ නරිවාදන් සරම පල්ලෙන් ගලා ඇති බව මෙනෙහි වින.නමුත් මෙබුවා අද සේම එදත් සැලෙන බුවෙක් නොවිය.දැන් වාගේ ෆෝන් බහුල යුගයක නම්,ව්මලේ එල්ලගෙන ඉන්න දෙක වගේ නොව මා ලගත් අඩුම තරමින් තුන හතරක්වත් මොබයිල් තිබෙන්න ඉඩ තිබිණි. මා සහ ගජේ ඩිපෝ පාරේ ඉදිරියට ගොස් නිව් රෙස්ට් වෙතින් බස් අයිතිකරුට ඇමතුමක් ගතිමි.
" හෙලෝ....ආ..මහේෂ්ද...මචන් රාජීව්......තාත්ත ඉන්නවද මචෝ..."
" Shop එකේ ඉදල දැන් මග එනව ඇති..මොකද මචන් කලබලෙන් වගේ.."
                              දහවල් නවාතැන් පලට පැමිණීමේ සිට මේ දක්වා සිදු වූ දේවල් පියාට පවසන ලෙසත්,මෙය සුළුවෙන් නොසිතා ගත හැකි ඉහලම ක්‍රියාමාර්ගය ගන්නා ලෙසටත් මා පැහැදලි කර පැවසුවෙමි. ඉන්පසු අප දෙදෙනා කෙලින්ම ගියේ පෝලොසියටය.
" තමුසෙද.....නඩේ ගුරා...."
" ඔබ තුමා තමුසෙ කිව්වෙ කාටද...? "
" ඇයි...අහන්නේ..? "
" නැහැ මට නම කියලයි කවුරුත් කතා කරන්නේ..."
" තමා කාගේ කවුද...? "
" ඔබ තුමාට දැනගත්ත කියල වැඩක් නැති වෙයි..."
"එහෙමද....හහ්..හහ්....."
" එතකොට නඩේ ගුරා කෝ...? "
" එහෙම ගුරෙක් කියල නැහැ මහත්තයෝ...මගේ ෆ්රෙන්ඩ්ස්ලයි,එයාලගේ ෆැමිලි එකේ කට්ටියයි ආවේ..මම තමා ලීඩ් කලේ...."

" හහ්..හහ්....හහ්...හරි,..හරි.... අපිට ඕනා ලීඩර් ව තමයි....එහෙමනම් තමුනුයි,ඩ්‍රයිවයි යමුකෝ මා එක්ක පොඩි ගමනක්....."
මම එහෙමය.මට ඒ කාලේ ඉදලම පොලෝසි පුරුදුය.ගජයෝ පොලෝසි වල ඔසේට හිටියෝය.පොලෝසි මෙස් වල,විශේෂයෙන් කොටුව,තිම්බිරිගස්යාය වගේ තැන්වල එවුන් එක්ක එකට අඩි ගහල තියෙනවාය.OIC වුනාට තමුසේ කියල කතා කරන්න බැරිය.
එසේ පවසා ජීප් රථය වෙත ගොස් මට සහ බස් රියදුරුට එයට ගොඩවන්නට අණ කළේය.කෙලින්ම අධිකරණ වෙදැදුරු වෙත ඉදිරිපත් කළේය.පොඩි බට කැබැල්ලක් පුම්බන්න දුන්නු විට කොළ පාටක් වුනා මතකය.(ඇත්තටම මොනපාට දැයි දැන් මතකයේ නැත.)රියදුරු පොඩ්ඩක්වත් පානය නොකළ බව මම හොදින් දනී.නමුත් ඔහුත් මා මෙන්ම බි ඇති බවට වාර්තා ගෙන ඇති බව පසු කතා වලින් අවබෝධ විය.
                                     නැවත පොලිසිය වෙත රැගෙන විත් බංකුවල අප දෙදෙනා ට වාඩි වී සිටින ලෙසටත්,කොයි මොහොතේ හෝ මාතර පොලොසියෙන් පැමිණ අප දෙදෙනා සහ බස් රථය රැගෙන යන බවත් පැවසුවාය.කියන්න අමතක වුවා ,OIC ගෙ කාමරේ අප විසින ගෙනෙන ලද පණු බේත් පෙට්ටි දෙක දිලිසි දිලිසි තිබුනා.
දැන් මට ෂෝට් ෆිල්ම් එකේ තිර කතාව පැහැදිලිය.මාතර ගෙන ගොස් පසු දින ,B රිපෝටයකින් >> අධික බීමතින් බස් රථය ධාවනය කරමින් ගරු මහේස්ත්‍රාත් තුමාගේ මෝටර් රථය අනතුරට පත් කොට පලා යාම.රියදුරු සහ සහයකයා අධික බීමතින් සිටි බවට වෙද වාර්තාවද මේ සමග ගරු අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරමි << 

                               එතකොට නඩුව ඉදිරිපත් කරන්නෙත් හැප්පුවයි කියන නඩුකාරයාටය. එයාගේ නම ඒ සිටි එකේ පාලමටත් කියනවා වගේ මතකයක් ඇත.කතා දෙකක් නැත.ඇප නැත.දින 14 කට ඇතුලේය.ඇතුලට ගිය ගමන් ඇතුලේ අයියලාට කියා අපි දෙන්නට පෝරියල් එක ලැබෙනවාය.නඩුයි බඩුයි එකාටම අයිති වුනාම වෙන්නේ එහෙමය.අදටත් එහෙම වෙනවාය.

                             මෙහෙම සිත් භාගයකින් කෙටි චිත්‍රපටය නැරඹුවාට,ඉතිරි සිත් භාගය දුවන්නේ වෙන අතකය.මගේ හදහනේ හැටියට දැම්ම ඇතුලට යාමේ ඉඩක් නැති බව ගම ආරිය උන්නැහේ කිව බව සිහියට නැගින.හැබැයි 23 දි නම් අනිවා කන්න වෙනවා කිවූ බවත් මතකට නැගින.මා කොළඹට දුන් පණිවිඩය අනුවනම් මේ වෙද්දී බඩු වැඩ කල යුතුය.සිතිවිලි අතරේ සැරි සැරුවාට මගේ කන් යොමු කොට තිබුනේ වෙනතකය.

(මේ මෙසේජ් විස්තරය ඒ අයුරින් නොවන්නට පුළුවන.මට මතක හැටියට ලියමි.)තොරක් නැතිව එක එක හඩ පිට කරමින් සිටි රේඩියෝ මෙසේජ් යන්ත්‍රයෙන්..කතරගම....කතරගම....පොලිස් මුලස්ථානය අමතන්න.................මුලස්ථානය........කතරගමින් ....අමතනවා........අහවල් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති තුමාගේ අනින් රදවාගෙන සිටින xxxxxxxxx ටිය මෝටර්ස් බස් රථය සහ දෙදෙනාව වහා නිදහස් කොට මුලස්ථානයට වාර්තා කරන්න ....ඕවර් .......
පණිවිඩය ලද සාජන් කුක්කා OIC ගේ කාමරය වෙත ගොස් කතා කරන බව දුටිමි.අපව කැදවනු ලැබිණි.

" වාදී වෙන්න පුතා.... "
" Thanks Mr විජේරත්න...."
" අපේ DIG මහත්තය පුතාගේ කවුද..?කියන්නෙපා ඉස්සෙල්ල... ?"
" ඔබ තුමා මගෙන් මොකුත් ඇහැව්වය....මම හිතන්නෙ බස් අයිති අන්කල්ගේ යාලුවෙක් වෙන්න ඇති...."
" එහෙමද....?අපේ මේ රාජකාරියත් පුතා ...හරියට දැලිපිහියෙන් කිරි කනව වගේ වැඩක්....."
" අපි එහෙනම් යන්නම් Mr විජේරත්න.... "
" ok ... ok ....පුතා.......පෙරේරා ආආඅ මේ පෙට්ටි දෙක බස එකට යවන්න ...."
" Mr විජේරත්නට නිවාඩු නම් රෙස්ට් එක පැත්තේ ඇවිත් යන්න එන්න...අපේ කොල්ලො එක්ක පොඩ්ඩක් සෙට් වෙන්න පුළුවන්....."
" හෙහ් ...හෙහ්....thanks ...දැන් සෙල්ලට යනවා රේඩ් එහෙකට ....ගොහින් එන ගමන් පොඩ්ඩක් ගොඩ වැදිලා යන්න එන්නම්....."
නවාතැන් පලට ආවෙමු.අම්මා වරුන්ට හරි ප්‍රීතිය.ප්‍රීති කිව්වේ අරව නෙමේය. සතුටය.අපිව බේරලා එවල තියෙන්නේ දෙය්යියෝ කියල හිතලාය.මෑණිවරු තියෙන දේවාල සේරටම වෙන වෙනම භාර විතරක් නෙමේ හාරත් වෙලාය.මාව එක්කන් ඇවිත් පේ කොරල ඔප්පු කොරන විදියටය.

                        මම විකසිත වූ පුෂ්පයෙන් මගේ ස්ථානෝචිත එකෙන් ගොඩ ගිය බව කී විට ඔවුන් බාර හකුලා ගත්තෝය.නැවත නා කියාගෙන එලි මහනේ ගිනි මැලයක් ගසාගෙන,මුව බයිට් සමග සතුටින් අනුමත වෙමින් සිටියදී,OIC තවත් නිලධාරින් තිදෙනකු සමග පැමිණ අප සමග අනුගත විය.බොමින් දඩ මස් තළුමරමින් සිට රාත්‍රී ආහාරයද අනුභව කොට සතුටින් විසිර ගියහ.අපේ කස්ටියද සියල්ල අවසන නින්දට ගියේ පසුදා උදෑසනම බණ්ඩාරවෙල යන බලාපොරොත්තුවෙන්ය.


***** නිමි ය *****