දෙව්ලොවෙන් ආරාධනා

                            අර දරුවා බොගත් අටවල දුන්න එකේ මොනවද ලියන්නෙ හිත හිතා මේ ටිකේම නිදිදෙව් දුව වැළඳ ගත්තෙමි..කෙන්ජියාගේ වයිපරේ වෙනමද නිදියන්නේ එතකොට .....කල්පනා කොරන්න ඕනේ නැහැ.  මේකයි   බන්ස්ලා  එයා මේ දවස්වල ගෙදර නැත. 
                                 ඇය ගෙදර මා ළගම උන්නත් මගෙ ජිවිතේ ගැටළුවක් ඇතිවුණ ගමන් පිහිටට එන්නෙ දෙව් ලොව වැඩවසන සීයා සහ ආච්චිය..ඒ කිව්වෙ මගෙ පියාගෙ  මව සහ පියාය. කම්පනා කොර කොර නිදිදෙව් දුව එක්ක හැඃ.......අප්පට උඩු මේ කොමන්ට් එකක් නෙමේ වැරදුනා...කොහොමහරි හරියකට සැතපුන  දිනය වුණේ ඊයේ... ඕන් රාත්තිරි දොළහට විතර වෙන්ඩ ඇති මයෙ හිතේ.මගෙ හිසට උඩින් ඉහත කී දෙව්ලොව ගිය  ඇත්තන් පෙනී සිටියෝය.

"මොකක් ද බොට දැන් තියෙන පොබ්බම"කියා ඇසුවෝය.
"නෑ..සීයේ ලස්සන කෙල්ලෙක් මට බොගක් සෙට් කරලා" ..."කියා අවසන් කරන්න....කොහේ අවසන් කරනනද ....සීයාට පුෂ්පයේ හොදම පුෂ්පය විකසිත වී ඇති බව දැනුනේ අහපු දෙයින්ය.
"ඈ යකෝ තෝ,කර උසට ළමයි දෙන්නෙක් ඉදගෙනත් පරණ විදියට මගුල් නටන්න හදනවා ද ..?"කියා ඇසුවෝය.
ඔයවගේ පුරස්න අහන අයට දෙන්න මරිසි වචන සෙට් කීපයක පේටන්ට් බලපත් හිමි කරුවකු වන මෙමා ,එයින් වචන තුන හතරක්  සියා වෙත මුදා හැරපු සැනෙන් ඔහු ඔල්මොරොන්දම් විය.
                  "එහෙනම් පුතේ හා පුරා කියලා හීනෙ ගැන  ලියලා ඉඳපන් පුතේ..."
                               හීනෙට කළින් සීයා ගැන නොලියා කොහොමද ...මගෙ සීයා නොදැවී ලකුණු 103 ක් ගහල හාන්සි පුටුවේ බෙල්ල ඇල කොර ගෙනම දිවිය ලෝකේ ගියෝය..
ආච්චි තුමිය හවසක පන්සිල් ගන්න ගමන් සෙන්චරියට ලකුණු දෙකක් තියෙද්දි වෑල්ව් කියන මගුලක් දෙකට පුපුරලා සීයා ඉන්න දිහාටම ගියායෝය...
                                  මම නම් ඒ මරණ දෙක ගැන එදා සතුටු වුණෙමි...
නමුත්..ඒ..බොඩි දෙක පුච්චන්න ගෙනියන්න ඉස්සෙල්ලා  ...අපේ ..සනුහරේ..ගෑනු අය.."මරණෙටම මහගත්ත සුදු වස්ත්‍ර" ඇඳගත්ත අය බෙරිහන් දීලා අඬන්න ගත්ත නිසා මට හිනාවක් නාවේද?? එහෙම නැත්නම් ..ඉතා උත්සවාකාරයෙන් සමරණ අවමංගල්‍ය වෙඩිමේ සැරසිලි සහ පොල් කොටන් හතර අතට දාල සෑය හදපු මගේ සෙට් එක එක්ක උදේ හතේ ඉදන් පොල් රා සමඟ කොච්චි මිරිස් .. මයියොක්කා  සහ වතුර වගේ ඔරිජිනල් පොල් රා කෂියා....හින්දද කියල අදටත් නොතේරෙන්නේය..

හීනෙ කියන්න ගීල්ලා වෙන වෙඩිමක් කියවුණේය ....

"දැන් උඹල එහෙ තියෙන වතු පිටි ගෙවල් බලන්න යන්නෙම නැද්ද..?"

"පිස්සුද සීයේ  පිට කෝට්ටේ ඇලන් කි සිකියුරිටිඑකට හැම දෙයක්ම තාත්තා  පවරලා තියෙන්නේ"....

"දැන් මේ වතුපිටි ගෙවල් ගැන මෙතන කොටද්දී,කඩප්පුලි කටාල එහෙම මගෙන් අහන්න එපා "මුචලින්ද නාග රාජයාත්"තොපේ පරම්පරාවේ එකෙක්ද කියල එහෙනම්".. එහෙම උනොත් මගේ සීයාට විකසිත වූ පුෂ්පයට දෙවැනි නොවූ ලස්සන පුෂ්පයක් මට විකසිත විය හැක්කේය...
                  සීයා මෙච්චර විස්තර අහන්නෙ මගෙන්  ඒ දෙපළ ගියත් හරි  අපේ සනුහරේ හයක් හතක් පමණ කූරියා ගැසුවෝය ..එවුන්ගෙන් අහන්ට නොතිබුණේද ......හරි තක්කෙටම ඒ සෙට් එකම  ගිහිල්ල ඇත්තෙ යට තියෙන දිහාවට ...

                                        මොන මගුලක්ද...දෙබස අවසන්  කොරන්න ඉස්සෙල්ල සීයා කට් කළානේ බොලේ ඒත් ඊට කලින් අන්තිමට එයා මොනාද ඒ කියපු වචන ඈ ඔව් මයි ඒත් මට ඒ ඔක්කොම ඇහුනනේ...ඒත් ඊට කළින් කට් වුණානේ..

"දැන් මේ පැත්තෙ කවද දිහාද එන්න හිතන් ඉන්නේ" දෙවැනි පාරටත් හිතන්න දෙයක් නැත .... නිදි දෙව් දුවගෙ රෙද්ද අස්සෙන් මිදී මට ඇහැ ඇරුනි,,

ඇඳේ ඉදන්ම කම්පනා කොලේ "මගෙ අම්මයි තාත්තයි ඉද්දි ඇයි මගෙන්ම අහැව්වෙ" කියලාය...
නැත සීයට ඉස්සර මහ ගෙදරට කෝල්  කලාම ෆෝන් එක තියන්න කලින් ඔය කතාව හැමදාම  මගෙන් අහන පුරුද්දක් තිබුණේය..... 'ජන්මෙට වඩා ලොකුයිලුනේ පුරුද්ද' .....රත් වෙලා හැල්මේ ගලපු ලේ ටික ඉස්පාසුවක් ගත්තේ ඊට පස්සේ ,, 


_කළුසල්ලි ළගදීම බලාපොරොත්තු වන්න __