ආගන්තුක සිහිනය

 මා නිවැරදි නම් ඒ 2011අවුරුද්ද විය යුතුය.මාසය නම් අප්‍රියල් බව සහතිකය.ඒ මගේ මව උපන් මාසය බැවිනි.මා සුරිච් නගරයට පිටත්ව යාමට ප්‍රධාන කරුණු දෙකක් විය.එකක් 25 වෙනි දින යෙදෙන මවගේ 65 ස් වැනි උපන්දිනය ඇය සමග සැමරීමටය.දෙවැන්න සති කීපයකට ප්‍රථම උපන් මගේ බාල සොයුරියගේ පළමු සිගිති පුතුව බැලීමටය.

නරිටා ගුවන් තොටින් ගමන් ආරම්භ කල මා ඩුබායි ගුවන් තොටට ගොඩ බැස්සේ ගුවන් ප්‍රවේශ පතේ සදහන් ලෙස අතර මැද මාරුවීම සදහා යෙදී තිබුන බැවිනි.පෙර ගුවන් ගමන් වාර වලදී පැය තුනකට ආසන්න කාලයක්,කල්මැරීම යනු මගේ සිතට ඉමහත් වද දුන් ගැටලුවකි.අවුරුද්ද ගැන දැන් මගේ මතකයෙන් නිවැරදි විය.

එනම් එම වර්ෂයේ පෙබරවාරි මස සිට සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ ලිපිවලට පිළිතුරු සපයමින් පැමිණි ආගමනය බැවිනි.එතැන් පටන් මා හට කිසිම ලෙසකින් ගැටලුවක් නොවින.මෙවැනි ප්‍රමාද වීම් වලදී මා පළමුව කරන්නේ තීරු බදු රහිත සාප්පු සංකීර්ණයෙන් මිලදී ගතයුතු යමක් ඇතොත් මිලදී ගෙන,නිදහස් තැනකට වී චොකලට් පෙත්තක රසය විදිමින් සිංහල ලිපි කියවීම සහ පිළිතුරු සැපයීමය.

මෙදිනද සුවද විලවුන් හලක් වෙත ඇදුනේ මවට සහ නැගණියන් ට යමක් මිලදී ගැනීමටය.මවට සහ නැගණියන් තිදෙනාට මා වෙන මොනයම් දෙයක් තිලින කලද ඒවා නොවටිනා දේවල්මය.ඒ සතර දෙනාටම මා විසින් කුමන වර්ගයේ සුවද විලවුන් දුන්නද ඒවා පිලි ගන්නේ ඉතා සතුටිනි.

April Violets,Tabac Blond,French Cancan වැනි විලවුන් වර්ග කීපයක් තොරගත්තෙමි
.

"අයිය ලංකාවෙ කොහෙද ......?'

යමක් මිලදී ගැනීමට නිරීක්ෂණය කමින් සිටි සුරූපී තරුණියක් කන්කළු හඩකින්

මා අමතන බව දැනුනේ හඩ ආ දෙසට නෙත් යොමු කල පසුවය.

'මම නාවල නංගී'

මා මුදු සිනහවකින් ඇයට ප්‍රතිචාර දැක්වීමි.

'මම නුගේගොඩ'

ඇය පෙරලා පැවසුවාය.මාගේ සහජ නිගමන කිරීමේ හැකියාවෙන් සිතන විට ඇය වයස 20 ක් හෝ 21 ක් ම විය යුතුය.

අරාබිකරයේ වැඩ කරන දැරියක්ද?එසේ නැති නම් මම වැනිම ගුවන් ගමනකට රැදී සිටින්නියක් ද?මට කුතුහලයකි.

'නංගී ලංකාවට යන්න ද..?'

'නැහැ අයිය,මම ජර්මනියට  යන්න...අයිය කොහාටද..?

'මම සුරිච් යන්න..'

මේ කතා බහ සිදු වන්නේ අප දෙදෙනට අවශ්‍ය දෑ තෝරන ගමන්මය.දෙදෙනාට අවශ්‍ය දේ මිලදී ගෙන,එතැනින් පිටතට පැමිණ නිදහස් තැනක අසුන් ගෙන කතා බහ කළහ.මා සිරිතක් ලෙස අමුත්තකු මුණගැසුණු විට,කතා බහට ප්‍රථම කරනා චාරිත්‍රයක් ලෙස ඇයට මගේ නේම් කාඩයක් පිලිගැන්වුවෙමි.එය සතුටින් බාරගත් ඇය කාර්ඩ් පත හෑන්ඩ් බෑගයේ දමාගැනීම සතුටට කාරණයක් විය.

ඇයද මා යන ගුවන් යානයේම යන බව දැන ගත් විට අප දෙදෙනාම වික්ෂිප්ත වීමු.එයට හේතුව ඒ වන විටත් අප දෙදෙනා හොද මිතුරන් වී සිටි නිසායැයි කියා අද මට හැගේ.පැය දෙකකුත් විනාඩි කිපයක්ම ගෙවී ගියේ ඉතා ඉක්මනින් බව හැගුනේ හඩ යන්ත්‍ර මගින් අප ගමන් ගන්නා ගුවන් යානයට ගොඩ වීමට කාලය දන්වන හඩ ඇසීමෙනි.එම දැනුම් දීම ඇසීමෙන් පසුවත් විනාඩි විස්සක් පමණ කතා කරමින් සිට ගුවන් යානය වෙත ගමන් කළෙමු.අප දෙදෙනා කතා කල මාතෘකා කොපමණද කියා කිව නොහැක.

අප රටේ නිල ගුවන් සේවයක් බැවින් මා හදුනන කීප දෙනකු ඉන්න බව අත්දැකීමෙන්ම දන්නා කරුණකි.කෙසේ වුවත් ඔවුන්ට කියා මාලග අසුනක් වෙන්කළ ගත හැකි බව දනිමි.යානයට ගොඩවන විටම දකුණු පසින් සිට,

"ආයුබෝවන්" කිවේ ආලින් ය.

"අනේ උඹේ ආයි බොන්ඩ" කියමින් වම් පස පිටු පසට වන්න සිටි ඩේමියන් වෙත ඇදුනෙමි.ඩේමියන් මගේ පාසල් මිතුරෙකි.ඩේමියන් ගේ පෙම්වතිය ආලින්ය.ඇය ලුනාවේ පදිංචි බර්ගර් ජාතික සුරුපිනියකි.අවසන් මොහොතේ අප දෙදෙනා ගොඩ වූ නිසාදෝ ආලින් මගේ අමුත්තිය සමග කුළුපග වී ඇති සෙයක් දුටුවේ,මා ඩේමියන් අසලට ගොස් ඇයටත් මා ලග අසුනක් අවශ්‍ය බව දැන් වූ විට පෙරලා....

"කවුද මචන්...පට්ට කෑල්ල" කියූ විට ඇය මා අසල සිටීදැයි පිටු පස හැරී බැලූ විටය.

කෙසේ හෝ ගුවන් ගත වීමට ප්‍රථම කර දිය හැකි බව කියූ ඩේමියන් මගේ ආගන්තුක මිතුරියව ඉකොනමි පන්තියේ ඇයට හිමි ආසනය වෙත ගෙන යාමට භාර කලේ සුලක්ඛනාටය.ඇය

ගුවන් ගත වීමට මොහොතකට පෙර හිස්ව තිබු මාගේ යාබද අසුන වෙත මගේ මිතුරියව රැගෙන ආවේය.

කෙසේ වෙතත් මා තනිව දිගු ගුවන් ගමන් වාර වලදී නම්,ස්කොච් විත් අයිස් 300ml පමණ ගෙන කෑම කා නිදා ගනිමි.

එදින ඇය දොඩම් යුෂද,මම රතු/සුදු වයින් දෙවර්ගය පානය කරමින් කතා කරමින් ගමන් ගත්තෙමු.මා විසින් වරක් නිව් ජර්සි සිට ගුවන් සැතපුම් 9534 ක් ගෙවා පැය 19 ක් පුරා සිංගප්පුරුව වෙත එන ගමනේදී ඇයත් සිටියා නම් කිසිම මහන්සියක් ඇති නොවන බව කියූ විට, 

"හි..හි.. එහෙනම් මාව අයියගේ මැනේජර් කරගන්න.."

කියා පැවසුවේ මගේ උරහිසට අත තබමින් සුරතල් අයුරිනි. ප්‍රථමයෙන් ඇය ගමනාන්තයට පැමිණි බැවින් යුරෝපිය ජාතිකයන් සමු ගන්නා ආකාරයට දෙකම්මුල් වලට උණුසුම් හාදු දෙකක් දෙමින්,, සමුගනිවී සිතුවද ...

"අයිය,,, නිවාඩුවක් ,,...තියෙන වෙලා වට.. කතා කරන්නම්   පරිස්සමෙන් යන්න ..බායි....!! එපමණකි..

මෙම සිදු වීම මගේ මතකයට ගෙන ආවේ.....

මා නිවසේ සිටින විට සුපුරුදු දින චරියාව වන්නේ පාන්දර 4.00 ට නැගිට කෝපි මග් ය රැගෙන විත් ලැප ඉදිරියේ වාඩිවී පළමුව පිරිත් ඇසෙන්නට දමා,මෙම අවකාශයට අවතීර්ණ වී මා විසින් කොමන්ට් කල ලිපි සහ අලුත් ලිපි කියවා කොමන්ට් කිරීම ඇරඹීමයි.මේ  වසරේ මුල් කාර්තුවේ මසක මෙලෙස ලිපි කියවමින් සිටින විට ඇයගේ නමින් ලිපියක් පලවී ඇති බව දුටුව විට මා පුදුමයෙන් පුදුමයට පත් කළේය.

එදා ඒ වෙන්වීමෙන් පසු පහුවදාම ඇමතුමක් දී දුක සැප ඇසු ඇය ඉන්පසු කිසිම දිනක මගේ ඇමතුම් වලට ප්‍රතිචාර නොදැක්වීම මට හිතාගත නොහැකි ගැටළුවක් වී තිබුණි.නමුත් මේ අහඹු සිදුවීමෙන් පසු වෙනත් අංකයකින් හෝ ඇයව ඇමතීමේ ආසාවක් මා පෙලන්නට විය.

මම ඇයට ඇමතුමක් ගතිමි...

"Hello ....අහවල්..........නන්ගද......"?

" Yaha ... Who s ......ඔය ..කවුද....කතා කරන්නේ...?"

"මම කෙන්ජි from Japan නංග..."

"ආනේ..අර කැත වචන වලින් කොමන්ට් කරන අයියද ...?

"ම්ම්ම්ම්..ඉතින් අයිය මගේ ප්‍රොෆයිල් එකේ ෆෝන් නම්බර් එක නැහැනේ..."

"නංගිට මතකද අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් ඩුබායි එයාර්.........."

මා හට කියා අවසන් කිරීමට ඉඩක් නොලැබිණ.

"ආනේ.......මේ ඇත්තටම රාජීව් අයියද....?"

මෙසේ විස්තර කතා කරමින්,ඇයගේ ලිපිය ගැන ගුණ දොස් විචාරමින්ද ,මා හටත් ලිවීමට ආරාධනාවක් කරමින් විනාඩි කීපයක් කතා කොට සමු ගතිමි.

අපගේ මිත්‍රත්වය ඇරඹු නේ එලසය.මෙම ලිපිය ලියන විට පවා ඇය සමු ගන්නා විට,ඇයගේ වතින් හැමූ .'ඉමිහිරි ගාඩිනියා' සුවද තවමත් මගේ හදේ රැදී ඇති සේය.....

මා ආගන්තුක මිතුරිය ඔබගේ සාර්ථක දිවි ගමනේ,.,.,.,.,.,.,දිගු ගමනක් යාමට සුභ ප්‍රාර්ථනාවන් ,.,.,.,.,.,.,.,.!!!

Raajiv from Japan .